Enige mijn,
levensloos de zee
als jij daar niet meer bent.
Wolken onbereikbaar
onzichtbaar de zon
sneeuw het zeilschip
als jij daar niet meer bent.
Vreemd de horizon
vaal de zeilen
roerloos de hemel
als jij daar niet meer bent.
Uit: Spiegels van golf en schuim,p.21,Kelder-uitgave 1994
Dit werk schreef ik in 1995 voor een herdenkingsviering van de in dat jaar overleden auteur. Het is geschreven voor mezzo-sopraan en klavier.
In feite kan deze tekst voor een ruimere interpretatie vatbaar zijn. Iemand die zijn geliefde mist, kan zich hierin terugvinden. Maar ook wanneer je vragen hebt over de zin van het geloof en je afvraagt hoe het leven is zonder je geliefde Maria, ook dan kan men zich in deze tekst terugvinden.
De pianobegeleiding symboliseert het sfeerbeeld van de tekst en tracht op die wijze de nodige affectie los te weken.